Door een stroomstoring afgelopen weekend, zijn de servers niet beschikbaar. Om half 8 is de ICT-man al druk in de weer om alle systemen weer in de lucht te krijgen. Dit heeft even tijd nodig. Op kantoor wordt met een bakje koffie het weekend besproken. De productiemanager loopt langs en ik geef aan dat ik best even in de productie wil helpen. Dat komt goed uit, hij heeft wel een leuk klusje voor me. Het verzinken van 3 gaatjes in 400 plaatjes van 4mm dik. In totaal 1.200 gaatjes. Normaal gesproken houd ik me bezig met marketing- en communicatietaken. Gaatjes verzinken, dat heb ik nog nooit eerder gedaan. Op festivals of feestjes doe ik me wel eens voor als metaalwerker, maar dan voor de lol. En dan voornamelijk wanneer onbekenden uit zijn op een iets te serieus gesprek voor de setting van het moment. Als dan de vraag voorbij komt wat voor werk ik doe, krijgen ze wel eens het antwoord dat ik lasser ben. En mijn vriendin, die naast mij staat, die is dakdekker. Samen zijn we een hartstikke leuk duo. Ten minste, dat vinden wij. Je moet die reacties eens zien: Jij, lasser? Dat had ik écht niet verwacht.” Dus als je dit leest en ik heb je ooit gesproken op een feestje, sorry, nu weet je hoe het echt zit. Ik ben geen lasser.

Maar back to the job. Lassen gaat voor nu nog een stapje te ver, maar gaten verzinken, dat moet lukken. Voor tekst en uitleg kan ik me bij Rob melden. Omdat Rob geen last heeft van opstartproblemen op de maandagmorgen, stelt hij de  kolomboor in een mum van tijd goed in. 11 of 12mm? 12mm, check! Ik vraag waar ik vooral op moet letten. En het antwoord luidt: "De klok, en dan met name als het kwart voor tien, twaalf uur of drie uur is, want dan is het pauze."

Daarna volgt er een meer serieuze uitleg in de vorm van een TWI-instructie en ik kan aan de slag. Gehoorbescherming in, bril op. Na een stuk of 100 gaatjes te hebben verzonken, raak ik ook een beetje in gedachten verzonken. Een hete spaander op m’n hand zorgt ervoor dat ik wat druk op het plaatje verlies, met als gevolg dat het plaatje in het rond vliegt. Gaten verzinken is niet eenvoudig, je moet je aandacht er wel een beetje bijhouden. M’n handen zijn inmiddels zo zwart dat ik het niet meer aandurf om m’n broek op te trekken. De tip om niet aan m’n gezicht te zitten, ben ik ook helemaal vergeten op te volgen en een zwarte snor siert m’n gezicht.  Inmiddels is het 12.00 uur en tijd voor een boterham. Ik snap nu ook waarom de collega’s van de productieafdeling altijd zo’n goed gevulde broodtrommel mee hebben, want ik heb oprecht trek.

‘S Middags trek ik me weer terug op kantoor. Er moeten nog drukproeven worden goedgekeurd voor het nieuwe medewerkershandboek. In deze nieuwe gids komt ook het onderwerp ‘Duurzame Inzetbaarheid van Medewerkers’ aan bod. Wat inhoudt dat Hoekman-RVS alle medewerkers zoveel mogelijk bij het hele productieproces wil betrekken en dat men probeert om taken te rouleren, waardoor medewerkers zich op meerdere fronten ontwikkelen. Tóch mooi dat ik daar deze ochtend in de praktijk aan bij heb mogen bijdragen.

Hoekman Roestvaststaal blijft dus gedurende de complete zomerperiode geopend voor zijn klanten. Dus wanneer je een opdracht hebt met 400 plaatjes met verzonken gaatjes, stuur hem gerust in! Dan ga ik voor je aan de slag. Of één van mijn collega’s. Want een morgen helpen in de productie is hartstikke leuk, maar een fulltime verspaanbaan, die laat ik voorbij gaan!

Door Minke Heidema